Mijn eerste blog schrijf ik nu. Niet omdat ik persé een blog wil maar ik tref dagelijks inspirerende verhalen in mijn coachingspraktijk die echt de moeite waard zijn om te delen.
Natuurlijk gebruik ik andere namen en schrijf ik ze zo dat de personen onherkenbaar blijven.
1 Maand geleden kwam Janine ( zo heet ze niet maar in mijn verhaal wel) voor het eerst bij mij in mijn coachingspraktijk. Janine is 63, haar man trouwens ook. Samen hebben zij drie oudere kinderen.
Zij kwam de praktijk binnen de vraag of ik haar kan helpen onderzoeken waarom afvallen haar niet lukt. Ik ben geen voedingsadviseur. Afvallen is niet alleen een kwestie van gezond eten en sporten maar ook van mindset. Daar kan ik haar wel bij helpen. Janine gaat drie keer per week naar de sportschool.
Eet gezond. Maar snoept nog meer.
" Ik voel leegte. Soms zelfs als ik al gegeten heb en mijn buik vol zit."
In gesprek stelde ik haar de vraag of zij zich geliefd voelt. "Mensen mogen mij graag, ik doe veel voor anderen, ik ben gezellig, klets graag en ja, ik bak lekkere taarten."
Ik vroeg ook wat intimiteit voor haar betekent.
" Ik ben een echte knuffelkont, soms voelt het alsof ik teveel liefde heb om te geven. Ik kan het alleen nooit echt kwijt. Mijn man houdt niet van knuffelen. Hij heeft me al heel vroeg in onze relatie gevraagd het niet te veel te doen. Ik heb dat gerespecteerd en dus gaat het al 36 jaar zo."
Ik vraag haar of ze zichzelf even belangrijk vindt als haar man. Even bleef het stil.
" Dat weet ik niet, ik weet wel dat ik altijd bang ben geweest dat hij mij als vervelend ervaart wanneer ik mijn liefde zo toon en heb dus besloten het op zijn manier te doen."
Als je man net zo van knuffelen zou houden als jij, hoeveel knuffels zou je dan willen?
" Het liefst 5 per dag, maar als ik er 1 in de twee weken krijg dan mag ik blij zijn."
En als je hem eens om een knuffel vraagt? "Dan zegt hij vast nee..... Ik heb het hem eigenlijk nooit gevraagd."
In ons leven zijn wij er vaak zó op gericht de ander een plezier te doen in de hoop te krijgen waar we naar verlangen, dat het kenbaar maken van deze behoeftes en verlangens niet in ons op komt. We mogen als het ware pas ontvangen wanneer er eerst gegeven wordt. Zelfs als dat ontvangen uitblijft, blijven we geven. Mensen veronderstellen vaak dat anderen vast wel begrijpen waar ze behoefte aan hebben. En zijn verontwaardigd of gekwetst wanneer de ander het niet aanvoelt. Op den duur zijn we zo teleurgesteld dat we niet meer uitreiken en de situatie voor lief nemen. En het deel van ons dat zó graag in verbinding wil zijn, wordt vergeten. Soms wordt het deel zelfs zo vergeten dat we niet meer kunnen herleiden waar dat gevoel van leegte vandaan komt.
Janine kwam vandaag weer in de praktijk. " Ik heb het gevraagd! Vijf knuffels per dag vond hij wat veel maar elke dag één om de dag mee te beginnen kon hij wel mee leven."
Comments